Bestuursleden SHS Zoetermeer

Diane Vlet (voorzitter)
Greg Macousi (Secretaris)
Dave Fresen (Penningmeester)
Christine de Vries- Rink (Algemeen Bestuurslid)
Adviseur: Julienne Gena

Herdenken en viering van de afschaffing slavernij Suriname en Caribisch Nederland en vooral aandacht vestigen op de vergeten hoofdstuk “De rode slavernij”

De Stichting wil graag een stimulans kunnen zijn naar zichtbaarheid, betrokkenheid, en netwerkvergroting van de Afro-Surinamers, Inheemse Internationaal, en het Caribische Nederland. De geschiedenis betreft het slavernijverleden met betrekking tot bewustwording. Tevens zal het "culturele" erfgoed" van de geschiedenis op papier veilig gesteld worden en waardoor een breed publiek kennis van deze gezamenlijke geschiedenis kunnen nemen.

Gerelateerd aan de thematiek van de stichting is er gekozen voor de opzet van een tweesporenbeleid:

1. Herdenken en vieren van de afschaffing van de slavernij, een gezamenlijke geschiedenis.
2. Aandacht vestigen aan het vergeten hoofdstuk “De rode slavernij”

Herdenken en vieren van de afschaffing van de slavernij, een gezamenlijke geschiedenis.

- Uitschrijven van de gezamenlijke geschiedenis met foto's en beeldmateriaal, de activiteiten met foto's en plannen voor de toekomst.
- Plan van aanpak moderne slavernij / nieuwsbrieven.
- Mensenrechteneducatie

Aandacht vestigen aan het vergeten hoofdstuk “De rode slavernij”

- Mensenrechten van vrouwen en meisjes,
- Internationale mensenrechten van Inheemsen,
- Vraagstukken van Inheemsen in Nederland en Suriname
- Inheemse Grondenrechten
- Zichtbaarheid van Inheemsen
- empowerment van vrouwen en mensenrechten (monitoring,
- lobbyen en onderzoek) van Inheemsen in Zuid Amerika.
- Het mede organiseren van de Dag der Inheemsen,
- educatieve en innovatieve projecten.
- Internationale Handel en – Samenwerking MKB
- Strategische Economische Allianties (OCACP) Europa vrouwen, minvermogenden,

3. Optimaliseren (rand) voorwaarden.

(Rand)voorwaarden

Om dit te realiseren delen wij graag kennis en informatie over de slavernij van toen en nu, omdat dit een noodzakelijke brugfunctie is die wij kunnen en willen vervullen.
De 'Stichting Herdenking Slavernijverleden Suriname en de Nederlandse Antillen' is op 10 januari 2013 opgericht in Zoetermeer (KvK:56932472)
De stichting is in Zoetermeer opgericht omdat:

- Veel nazaten van de door Nederland tot slaaf gemaakte uit deze landen in Nederland wonen;
- In Zoetermeer is 20 % van de bevolking gerelateerd aan de Antillen en Suriname;
- Wij willen ons niet alleen richten op Zoetermeer, maar ook landelijk en Internationaal.
- De oprichters vinden het belangrijk om ook in Zoetermeer de slachtoffers tijdens die periode te herdenken en de bevrijding te vieren. Net zoals op 4 mei de slachtoffers van de oorlog worden herdacht en op 5 mei het einde van deze oorlog wordt gevierd; Zo gedenken en vieren wij de afschaffing van de slavernij op 1 juli keti koti
- Zij is van mening dat het Nederlandse slavernijverleden meer bekendheid moet hebben.

De stichting richt zich daarbij op de volgende hoofdactiviteiten:

- Informatie aan de Zoetermeerse bevolking over de geschiedenis;
- Kennismaking met de Surinaamse en het Caribische Nederlandse cultuur;
- Aandacht voor de moderne vormen van slavernij, die helaas nog steeds plaatsvindt.
- Aandacht voor het vergeten hoofdstuk, de rode slavernij.
- Genocide aan de Inheemsen vanaf Columbus voet aan wal zette in 1492
- De geschiedenis moet vanuit het Inheems perspectief verteld worden en niet vanuit de kolonisator. Er is heel veel over de afro Surinamers gedocumenteerd, helaas heel weinig over de rode beschaving. Het is van belang om dit vergeten hoofdstuk mee te nemen in onze geschiedenis boeken.
- Zichtbaarheid van Inheemsen

Achtergrondinformatie:

Pauselijke bulls opgesteld door de RK kerk: Als zodanig werden zij aangemerkt als minderwaardige mensen. Inheemsen waren heidenen en in die betekenis het landeigendom onwaardig.
In 1455 en in 1493 werden pauselijke bullen opgesteld die de zogeheten Europese ontdekkingsreizigers de bevoegdheden gaven om de door heidenen bewoonde landen al hun bezittingen af te nemen en deze heidenen tot slaaf te maken. Deze legitimering middels pauselijke bullen van misdaden tegen de inheemse Surinamers betreft een misdaad tegen de menselijkheid. Dit volgt uit verschillende internationale en Europese verdragen waaronder het VN verdrag en uit artikel 7 van het Statuut van het Internationaal Strafhof.
Dat inheemsen zijn uitgeroeid is in het algemeen bekend. Maar dat naar schatting in de periode van de uitroeiing van deze volkeren vijftig tot 60 miljoen mensen het leven lieten is bij velen onbekend. In Suriname zijn de schattingen vijftigduizend.

Rode slaven

Over de rode slaven wordt niet of nauwelijks gesproken, terwijl de inheemsen de eersten waren die in verzet kwamen tegen de kolonisator. Dat leidde in 1686 op 10 januari tot een vredesverdrag met gouverneur Cornelis van Aerssen van Sommelsdijck. Daarbij werd afgesproken dat er op de plantages geen gebruik meer zou worden gemaakt van inheemsen. Dat is door onze voorouders afgedwongen.” Dat weerhield de kolonisator niet om de Inheemsen alsnog als slaaf te gebruiken.

De eerste bewoners van Suriname moet erkend worden!

Inheemse Volken hebben geleden onder de kolonisatie en het daarbij gevoerde schrikbewind van de kolonisator. Het gevolg is dat de leefomstandigheden van de nazaten van de Inheemse Volkeren ronduit slecht te noemen zijn. Geen schoon drinkwater en elektriciteit in de dorpen en letterlijk hongersnoden door klimaatveranderingen. De huidige Nederlandse regering is de vertegenwoordiger van de kolonisator, hoewel ook de regering van Suriname een verantwoordelijkheid heeft ten aanzien van het leefomstandigheden van de Inheemsen Volkeren. De Inheemsen Volken van Suriname eisen dat de Nederlandse staat haar verantwoordelijkheid neemt ten aanzien van deze geschiedenis en een bijdrage levert aan het verbeteren van de leefomstandigheden, zonder daarbij voorbij te gaan aan het zelfbeschikkingsrecht van de eerste inwoners van Suriname. Als eerste is er de erkenning vanuit Nederland voor de gebeurtenissen die plaats hebben gevonden een must.

Ook is het van belang om dit niet meer te laten gebeuren en onze kinderen bewust te maken dat moderne slavernij nog steeds gaande is.

Waarom stilstaan bij slavernij in Zoetermeer?

Waarom stilstaan bij slavernij in Zoetermeer? Zoetermeer herdenkt op 30 juni de afschaffing van de slavernij in Suriname en Nederlandse Antillen, 150/160 jaren geleden op 30 juni om 15.30 uur in Zoetermeer Castellum Palensteyn, Rakkersveld 253 2722 BN Zoetermeer ,waar 20% van de bevolking gerelateerd is aan de Surinaamse en of Antilliaanse bevolkingsgroepen. Er wordt een krans gelegd door de B&W Zoetermeer met als thema "Herdenking van de rode slaven".

Waarom staan wij stil op KetiKoti

Naast de grote steden, gedenkt en viert Zoetermeer ook de afschaffing van de slavernij. Reden hiervoor is dat het relatief hoge aantal van 20.000 mensen, waarmee de Surinaamse en Antilliaanse gemeenschap bijdraagt aan de Zoetermeerse samenleving. In hun huizen leven nog de verhalen voort van de slaven én de slavendrijvers. Die vormen nu onderdeel van de collectieve geschiedenis van een jonge stad. De stichting Herdenking Slavernijverleden Suriname en de Nederlandse Antillen in Zoetermeer staat daarom stil bij de afschaffing met het leggen van een krans. Op 1 juli staan wij stil bij het verleden en kijken vooruit naar de toekomst, en vieren vrijheid, gelijkheid en verbondenheid. Verbreding van kennis, verdieping van inzicht moet leiden tot een bundeling van krachten voor een gezamenlijke toekomst. Zoals 4 mei herdacht wordt en 5 mei gevierd wordt, zo vieren en gedenken wij Keti Koti of te wel Manspasi (emancipatie)

Wat is Keti Koti

Op 1 juli is het precies 150/160 jaar geleden dat de slavernij in de voormalige Nederlandse koloniën in ‘de West’ werd afgeschaft. Hiermee kwam een einde aan twee-en-een-half eeuw slavernij door de Nederlanders. In die periode haalden de Nederlanders zo’n 550.000 slaven uit West-Afrika naar Suriname en de Nederlandse Antillen. Onderweg overleed al 15%. Wie het overleefde, moest geketend en gebrandmerkt onder slechte omstandigheden en mishandeling werken op de plantages. Slechts enkelen wisten te ontsnappen. Zij stichtten in het oerwoud van Suriname nederzettingen, zoals Marowijne en Saramacca en op Curaçao Bandabou. De afschaffing van de slavernij wordt ook wel Keti Koti genoemd: ‘gebroken ketenen’. of Manspasi: ‘emancipatie’. Overigens waren de slaven na 1 juli 1863 niet direct vrij: als compensatie voor onderhoud en verlies van productiekrachten, moesten ze nog tien jaar doorwerken op de plantages.

Vergeten hoofdstuk in de geschiedenis "De rode slaven"

Sinds 25 april 1593 zijn vreemdelingen grondgebied Suriname binnengevallen op zoek naar goud. Het land werd gekoloniseerd eerst door Spanjaarden, daarna Engelsen en vervolgens door Nederlanders. Zonder instemming heeft de kolonisator Nederland het land Suriname aan immigranten overgedragen op 25 november 1975, alsof de oorspronkelijke volken niet bestaan. Het is een vergeten hoofdstuk in de geschiedenis!
Achtergrondinformatie
10 januari is de vrijheidsdag van de Inheemsen. Het is geen afschaffing slavernij verleden, zoals dat bij de tot slaaf gemaakte afrikanen is geweest, dat aan hun de afschaffing geboden is op 1 juli. De Inheemsen hebben zich vrijgevochten tot het bittere einde in Suriname en ook op andere plaatsen op het continent door strijd. In Suriname was het, het meest gevreesde 11 jarige Rode oorlog dat heeft plaatsgevonden tegen de koloniale onderdrukking. Welke geëindigd is met het Vredesverdrag van Konkondari - Sani op 10 januari 1686 tussen Gouverneur Cornelis Aerssen van Sommelsdijck en de Helden van het Rode Leger Onder Leiding van Kaitoesie. Daarbij werd afgesproken dat er op de plantages geen gebruik meer zou worden gemaakt van inheemsen. Dat is door onze voorouders afgedwongen. Ondanks het verdrag weerhield het de kolonisator zich niet om de Inheemsen alsnog als slaaf te gebruiken.

Toen de Engelsen en Nederlanders in de zeventiende eeuw voet aan land zetten, leefden er naar schatting 120.000 inheemsen. Vandaag de dag wordt hun aantal dus geschat op 20.000 mannen, vrouwen en kinderen, verdeeld over negen stammen. Het Inter-Amerikaanse Hof heeft Suriname in 2016 opgedragen om grondrechten over te dragen aan de inheemsen. Daar zitten de Inheemsen nog steeds op te wachten. Ondertussen gaat de roof door en worden de grondenrechten en mensenrechten geschonden. De gronden worden geroofd en vervuild met kwik en houtkap. Onlangs zijn er 2 broeders op brute wijze vermoord omdat zij opkwamen voor hun grondenrechten. Deze Krijgers die hun leven op het spel gezet hebben en strijd hebben geleverd tot het bittere eind voor het behoud en voortbestaan van onze volken, verstrengeld in het verbond van de Surinen ( de Rode Leger ) op Surinaams grond gebied, die deel is van het continent Mapranum Abya Yala - hetgeen betekend Land in bloei in broederschap zonder grenzen.

Inheemse vrijheidsstrijders

Krijgers, Grote mannen van die tijd, die de Spirituele kracht nog in zich hadden;
Tonay, de meest intelligente militante krijger van het Saramacca gebied;
Arybare, leider van het Coppename gebied. Met aan de monding de grote Peyaai en Geestelijke leider Sowana, de beheerder van de Tucajana Strijdgeest. Hij werd op tijd gemeld door de watergeest dat er vijanden onder weg zijn. En hij zorgde ervoor dat de Peyaai in tact kwam en de zee werd dan onstuimig en vele schepen zonken en vele bemanningsleden vonden ook de dood.
Priyari de grote veld heer van het Para gebied (district in Suriname), een levende geografische kaart. De boskenner!
Later Kaitusie, de Jaguaar, kom uit het Amazone Oerwoud, via het gebied van Corantijn en heerste tot de Coppename. Allen beheerste toen de orde van de telepathie en konden zich als de wind over het hele land oppervlakte heen verplaatsen.

Historisch wapenfeit
Nog zo’n historisch wapenfeit: het waren de inheemsen die de gevluchte Afrikaanse slaven in het binnenland opvingen en leerden hoe ze in het bos konden overleven. Deze zogenoemde marrons vestigden zich in eigen dorpen in het oerwoud en vormen eeuwen later met meer dan 120.000 mensen de derde bevolkingsgroep van Suriname. De oude vriendschap heeft de inheemsen nog weinig opgeleverd. In de strijd om de macht in Suriname hebben de oorspronkelijke bewoners altijd aan het kortste eind getrokken.

Plaquette

De plaquette draagt de naam ‘De Drie Wijzen’. Te zien zijn drie vrouwen die hun ketenen verbreken en kracht uitstralen. Op de achtergrond staan slavenhuizen. Onder de plaquette is de tekst te lezen: “Laat het verleden niet doorleven in het heden”. Dit is een verwijzing naar moderne slavernij, zoals kinderarbeid, gedwongen prostitutie en arbeid onder slechte omstandigheden.

Kunstenaars van Social Sofa ontwierpen en maakten deze plaquette. Social Sofa maakt ook straatmeubilair in Zoetermeer. Het project voor de plaquette stond onder leiding van Simone Kappeyne en Johan Verstrate en Yve Art Productions.

Inspirator voor het ontwerp was de Zoetermeerse kunstenares van Surinaamse afkomst, Wonny Stuger.

De Burgemeester en Wethouder van Zoetermeer en de minister van Sociale Zaken zullen een krans neerleggen.

Rond de kranslegging zullen wij het publiek vermaken met poëzie, zang, dans en muziek en een Inheems (demonstrerend) ritueel.

Het is een bijzonder jaar want de afschaffing bestaat 150 jaar. Wij zullen herdenken en stilstaan.
Gedichten door o.a. Hip Hop van de Regenboog, Jane Arifa, Muriël Kasmin, Antilliaanse voordracht en een mix van optredens van artiesten.

Als kers op de taart zal de in 1994 opgerichte formatie Masalsa, een moderne Latin band die de meest swingende Zuid Amerikaanse muziekstijlen ten gehore brengt, deze herdenking afsluiten.

U bent vanaf 15.00 tot 20:00 uur van harte welkom voor een hapje en een drankje om deze dag te herdenken, te bezinnen en samen te vieren met ons op vrijdag 30 juni 2023.

U kunt zich aanmelden op Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Locatie:
Castellum Palensteyn
Rakkersveld 253
2722 BN Zoetermeer