Waarom stilstaan bij slavernij in Zoetermeer?

Waarom stilstaan bij slavernij in Zoetermeer? Zoetermeer herdenkt op 4 juli de afschaffing van de slavernij in Suriname en Nederlandse Antillen, 159 jaren geleden op 4 juli om 16.00 uur in Palenstein, Zoetermeer te Rakkersveld De stad waar 13% van de bevolking gerelateerd is aan de Surinaamse en of Antilliaanse bevolkingsgroepen. Er wordt een krans gelegd door de B&W Zoetermeer met als thema "Herdenking van de rode slaven".

Waarom staan wij stil op 4 juli

Naast de grote steden, gedenkt en viert Zoetermeer ook de afschaffing van de slavernij. Reden hiervoor is dat het relatief hoge aantal van 20.000 mensen, waarmee de Surinaamse en Antilliaanse gemeenschap bijdraagt aan de Zoetermeerse samenleving. In hun huizen leven nog de verhalen voort van de slaven én de slavendrijvers. Die vormen nu onderdeel van de collectieve geschiedenis van een jonge stad. De stichting Herdenking Slavernijverleden Suriname en de Nederlandse Antillen in Zoetermeer staat daarom stil bij de afschaffing met het leggen van een krans. Op 4 juli staan wij stil bij het verleden en kijken vooruit naar de toekomst, en vieren vrijheid, gelijkheid en verbondenheid. Verbreding van kennis, verdieping van inzicht moet leiden tot een bundeling van krachten voor een gezamenlijke toekomst. Zoals 4 mei herdacht wordt en 5 mei gevierd wordt, zo vieren en gedenken wij Keti Koti of te wel Manspasi (emancipatie)

Wat is Keti Koti

Op 1 juli is het precies 159 jaar geleden dat de slavernij in de voormalige Nederlandse koloniën in ‘de West’ werd afgeschaft. Hiermee kwam een einde aan twee-en-een-half eeuw slavernij door de Nederlanders. In die periode haalden de Nederlanders zo’n 550.000 slaven uit West-Afrika naar Suriname en de Antillen. Onderweg overleed al 15%. Wie het overleefde, moest geketend en gebrandmerkt onder slechte omstandigheden en mishandeling werken op de plantages. Slechts enkelen wisten te ontsnappen. Zij stichtten in het oerwoud van Suriname nederzettingen, zoals Marowijne en Saramacca en op Curaçao Bandabou. De afschaffing van de slavernij wordt ook wel Keti Koti genoemd: ‘gebroken ketenen’. of Manspasi: ‘emancipatie’. Overigens waren de slaven na 1 juli 1863 niet direct vrij: als compensatie voor onderhoud en verlies van productiekrachten, moesten ze nog tien jaar doorwerken op de plantages.

Vergeten hoofdstuk in de geschiedenis "De rode slaven"

Sinds 25 april 1593 zijn vreemdelingen grondgebied Suriname binnengevallen op zoek naar goud. Het land werd gekoloniseerd eerst door Spanjaarden, daarna Engelsen en vervolgens door Nederlanders. Zonder instemming heeft de kolonisator Nederland het land Suriname aan immigranten overgedragen op 25 november 1975, alsof de oorspronkelijke volken niet bestaan. Het is een vergeten hoofdstuk in de geschiedenis! De herdenking van het slavernijverleden is vooral een zwarte aangelegenheid. Over de rode slaven wordt niet of nauwelijks gesproken, terwijl de inheemsen de eersten waren die in verzet kwamen tegen de kolonisator. Dat leidde in 1686 tot een vredesverdrag met gouverneur Cornelis van Aerssen van Sommelsdijck. Daarbij werd afgesproken dat er op de plantages geen gebruik meer zou worden gemaakt van inheemsen. Dat is door onze voorouders afgedwongen.” Nog zo’n historisch wapenfeit: het waren de inheemsen die de gevluchte Afrikaanse slaven in het binnenland opvingen en leerden hoe ze in het bos konden overleven. Deze zogenoemde marrons vestigden zich in eigen dorpen in het oerwoud en vormen eeuwen later met meer dan 120.000 mensen de derde bevolkingsgroep van Suriname. De oude vriendschap heeft de inheemsen nog weinig opgeleverd. In de strijd om de macht in Suriname hebben de oorspronkelijke bewoners altijd aan het kortste eind getrokken.

Toen de Engelsen en Nederlanders in de zeventiende eeuw voet aan land zetten, leefden er naar schatting 120.000 inheemsen. Vandaag de dag wordt hun aantal dus geschat op 20.000 mannen, vrouwen en kinderen, verdeeld over negenstammen. Het Inter-Amerikaanse Hof heeft Suriname in 2016 opgedragen om grondrechten over te dragen aan de inheemsen. Daar zitten we nog steeds op te wachten. Ondertussen gaat de roof door en worden de grondenrechten en mensenrechten geschonden. Onze gronden worden geroofd en vervuild.

Plaquette

De plaquette draagt de naam ‘De Drie Wijzen’. Te zien zijn drie vrouwen die hun ketenen verbreken en kracht uitstralen. Op de achtergrond staan slavenhuizen. Onder de plaquette is de tekst te lezen: “Laat het verleden niet doorleven in het heden”. Dit is een verwijzing naar moderne slavernij,zoals kinderarbeid, gedwongen prostitutie en arbeid onder slechte omstandigheden. Kunstenaars van Social Sofa ontwierpen en maakten deze plaquette. Social Sofa maakt ook straatmeubilair in Zoetermeer. Het project voor de plaquette stond onder leiding van Simone Kappeyne en Johan Verstrate en Yve Art Productions.

Inspirator voor het ontwerp was de Zoetermeerse kunstenares van Surinaamse afkomst, Wonny Stuger.De B&W van Zoetermeer legt de krans neer. Rond de kranslegging zullen enkele wij het publiek vermaken met poëzie, zang, dans en muziek en Inheemse ritueel ( demonstrerende ritueel ) . Verder zullen enkele dames in klederdracht hun prodo wakka doen (modeshow).

U bent vanaf 15.30 uur van harte uitgenodigd voor een hapje en een drankje om deze herdenking en viering met ons mee te vieren op 4 juli 2022.

Plaats: Castellum Palensteyn in Zoetermeer

Adres: Rakkersveld 253, 2722 BN Zoetermeer

Informatie?
Stuur een email naar:Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
Telefoonnummer:06-15385436
Website: www.slavernijztm.nl
Facebook:  SlavernijZoetermeer 
KvK: 56932472

De Trans Atlantische slavernij is dit jaar 158 jaar geleden afgeschaft.

Deze inktzwarte bladzijde uit de geschiedenis heeft mede kunnen bestaan doordat de slaven werden gedehumaniseerd: ze werden niet gezien als mensen maar als handelswaar.

Slavernij is een onderwerp dat vandaag de dag vaak reacties oproept als “daar gaan ze weer”, laat toch rusten, dat was zo lang geleden”.

Niet waar! Vandaag de dag bestaat de slavernij nog steeds. En dit gaat niet om een enkele uitzondering, maar om 27 miljoen mensen. Velen zien dit als een ver van mijn bed show” en daarom niet als hun probleem. Maar in hoeverre wordt deze slavernij tot stand gehouden door een vraag vanuit het weten? Is aan jouw spijkerbroek een vorm van slavernij vooraf gegaan? En door de vrijwilligers verplichte arbeiders van die spijkerbroek te zien als “zij,”, maken wij ons dan ook niet schuldig aan dehumaniseren? Om dit te stoppen is het tijd voor verandering, verandering in jezelf!

De stichting herdenking slavernijverleden Suriname en Nederlandse Antillen in Zoetermeer draagt geen slachtofferrol naar buiten toe.

Het gaat om bewustwording, herkenning, kennismaking met onze cultuur.

Wij proberen het immaterieel erfgoed te behouden. Onder immaterieel erfgoed verstaan wij de tradities en rituelen die mensen zo belangrijk vinden, dat zij die niet verloren willen laten gaan. Daarnaast is er ook sprake van volkscultuur. Volkscultuur is een cultuur wat je van huis uit meekrijgt. Al onze gewoonten hebben te maken met de cultuur waarin wij zijn opgevoed. Volkscultuur gaat over tradities en rituelen waarmee mensen zich in het dagelijks leven identificeren. Het zijn de gewoonten en gebruiken die mensen van huis uit hebben meegekregen en zich op hun beurt weer eigen hebben gemaakt.

Volkscultuur speelt – bewust of onbewust – altijd een belangrijke rol in het dagelijks leven van mensen, je zou het een de levensstijl van een samenleving kunnen noemen. Al onze gedragingen, tradities en rituelen hebben te maken met de cultuur waarin wij zijn opgevoed. Belangrijk is het sociale aspect: het gaat om cultuur die je met anderen deelt en die je tot onderdeel maakt van een groep of samenleving. Volkscultuur is de cultuur die je van huis uit meekrijgt. Het zijn je roots.

Herdenking en viering afschaffing Slavernij Suriname, Nederlandse Antillen

Inleiding

Op 1 juli 1863 werd in de voormalige Nederlands West-Indische koloniën (Suriname en de Nederlandse Antillen) de slavernij officieel afgeschaft. Omdat dit slavernijverleden deel uitmaakt van de geschiedenis van zowel Suriname, de (voormalige) Nederlandse Antillen als van Nederland, wordt de afschaffing daarvan jaarlijks herdacht in al deze gebieden. Dit jaar is het precies 153 jaar geleden dat deze heugelijke gebeurtenis zich heeft voltrokken, en het is de bedoeling dit jubileum op feestelijke wijze te vieren. Niet alleen in de vier grote steden in Nederland zoals gebruikelijk, maar ook in kleinere gemeentes waaronder Zoetermeer.

Drie inwoners van Zoetermeer hebben het initiatief genomen om een stichting op te richten: Stichting Herdenking Slavernijverleden Suriname en de Nederlandse Antillen met als vestigingsplaats Zoetermeer. De stichting wil in grote lijnen de bewustwording over slavernij vergroten. Zij wil enkele activiteiten gaan coördineren, en heeft een juridische basis voor fondsenwerving en sponsoring, evenals het bestendigen van toekomstige activiteiten. Binnen deze stichting zetten diverse maatschappelijke, sociale en culturele instellingen zich in om de herdenking en viering afschaffing slavernij mogelijk te maken. Het gaat enerzijds om een statisch monument ter herdenking van de afschaffing van de slavernij, als symbool voor de erkenning van ons verleden, evenals het kweken van begrip en respect voor het heden en de toekomst. Anderzijds gaat het om een dynamisch monument dat aanknopingspunten biedt voor een brede maatschappelijke discussie over het slavernijverleden en integratie in het heden, met in het bijzonder aandacht voor moderne slavernij.

Aanleiding

Zoetermeer en Afschaffing Slavernij.

Op 1 juli wordt over het gehele land “Keti-koti” gevierd (betekent “ketenen verbroken”, de huidige Surinaamse benaming voor de afschaffing van de slavernij). In Zoetermeer is circa 10% van de bevolking gerelateerd aan een Surinaamse of Antilliaanse achtergrond. De afschaffing van de slavernij vormt een gezamenlijke geschiedenis van Nederland, Suriname en de Nederlandse Antillen.